Bir gün sessizce dinlesem seni
Memnun musun benimle
Söylesene kalbim
Acıyı mutluluğu sevgiyi tatdın
En sonunda bir kenarda
Kaldın mı yetim
Kim öğretti sana
Sevilmeyi sevmeyi
Unuttun mu Rabbini zavallı kalbim
Gezdin dolaştın nice yerleri
Anladın mı sadece Allah'tır Kerim
Her nefes ve atış da etmelisin şükür
Huzurun tek yolu söylemektir zikir
Bu sırra ermiyor ki ne akıl ne fikir
Doğruyu yanlışı gördün mü kalbim
Allah diyor ki kulumun kalbidir yerim
Kırma sakın gönülleri esef ederim
Merhamet de yoktur eşim benzerim
Bu güzel sözleri duydun mu kalbim
Gün gelir veda ederim sana
Yıllarca yoldaşlık ettin hep bana
Dünya ahiret hepsi bir yana
Rabbine kavuştun mu
Çok şükür kalbim...
Songül KARAMAN