Anne...
Terör...
Terör yandaşlarına vurulan ANNE TOKADI..
Kadın...
Anne..
Adı dahi yokken...
İlahi bir emir ile,
CENNET ANALARIN AYAĞI ALTINDADIR,
Saygı, muhabbet, sevgi ve hürmete layık
ŞEFKAT ve MERHAMET KAHRAMANI ANNELER.
Nerede ise 20 gün oldu olacak.
HACİRE anne ile başlayan, sonrasında da bir sel gibi akın akın PKK’nın ve KANDİL'in dağ kadrolarına terörist olarak kaçırılan evlatların annelerinin direnişi, zirveden kopan bir kar tanesi gibi BÜYÜDÜ, BÜYÜDÜ, BÜYÜDÜ.
........
Oğlumu getirmeseler evim burasıdır, işim burasıdır. Sabah 5'e kadar burada oturacağım, getirmeseler ya Allah bana verecek ya da onlara verecek.
.........
Dün akşam televizyonda izledim, onların çocukları nerede? Havuzlarda, denizlerde tatillerde benimki nerede?"
.........
Diyarbakır'da genç bırakmadınız. Ya cezaevinde, ya toprağın altında. Başlarım sizin Kürdistan davanıza, oğlumuzu geri verin"
.......
Annelik duygusu farklı bir duygu.
Elbette, MERHAMET TİMSALİDİR
Elbette, ŞEFKAT KAHRAMANIDIR.
Lâkin canından sakındığı biricik evladını elinden aldınız mı, yavrusunu ağzına alan kurda saldıran horoz gibidir. Canını vermekten bir an olsun geri durmaz.
Evladını dağa kaçıranlara ateş püskürürcesine düşman kapısını bile bekletir insana.
Yeter ki evladım kurtulsun diye.
İşte onun adı ANNE’dir.
Annelik;
Sahiplenmek,
Korumak,
Kollamaktır.
Tıpkı,
DİYARBAKIR 'DAKİ ANNELER GİBİ.
Nesibe TÜKEL