Sığınıp bir gölgeye ömürler boyu, güneşe hasret yaşamaktır; umudunu kamçılayıp koşturdukça ömür sahrasında, mecalsiz kalmanın hüznünü taşımaktır… Mevsimi dört bilip, tek iklimde yanmaktır… Aşk işte… Kapatıp gözleri kimsesizlik gecesinde, ümitle, kimsesiz uyanmaktır…
Özlemektir daima… Özlediğine kavuşsan da… Ne sağda ne solda, arafta kalmaktır… Aşk işte… Kendini aldatmaktır, kendine aldanmaktır… Derin bir nefes alıp göğüs gere gere kedere, kader satırıyla doğranmaktır…
Geceyi sarıp sarmalayıp gündüzün heybesinde saklamak… Her yanlışın ortasında yüreği hep aklamak… En biçimsiz hecelerle gönlü hep uyak’lamak… Vazgeçmemek, koşturmak, ısrarkâr olmak… Aşk işte… Başlamak hiç bitmeden ve bitirmeden ama hep başlamak…
Hangi dala tutunsan düşmek kimi zaman… Ve düşmeye sevdalı olmak… Düşe düşe kalkmaya meftun yaşamak… Aşk işte… Çözümsüz sorularda boğulmak…
Tarif edememek hiçbir duyguyu hiçbir heceyle… Ne söylersen söyle, boşadır, bilmek… Ne yalnız sevmek ne de yalnız sevilmek… Aşk işte… Yolda olmak, varmaya gayret etmek, maşuku aramak… Hasret kalmak, özlemek…
Aşk işte…
Yakup PASLI
