İçimde Kıymetli Taşlar Biriktiriyorum

Tam ortasından kırılıyor kristal şehirlerim. Yerine, taşlarla bezeli sokaklar inşa ediyorum... Geniş avlulara sahip evler... Elimden tutuyor rüyamda bir insan ve yazma yetimin taşlaşacağını fısıldıyor kulağıma en kıymetli taşların bahşedileceğini bana!

"Hani şu en güzel hatunların parmağına takılan, içinde ki kırılan ışık süzmelerinin çokluğuna ve büyüklüğüne göre kıymet biçilen bir pırlanta gibi mi?" diyorum, "Öyleyse istemem." Pırlantaya ilk aç ve acıtılmış siyah bir insanın ince parmakları dokunur. Sonrasında ise pırlanta yıkanır, arındırılır ve en nadide parmaklarda parlar... Pırıl pırıldır; onun için pırlanta olur adı. Aç gözlü insanlar, aç bırakılan insanların nişanesi olarak onu parmaklarına takarlar. Beyaz ve narin parmaklarında bir çığlığı taşırlar! "Eğer bahşedilen taş bir pırlantaysa, ben istemem." diyorum.

"Hayır!" diyor, "Hani senin sevdiğin şu çakıl taşları, bir nehrin içinde yuvarlanan ve en güzel kıyıyı bulduğunda kendine yer edinen..."

"O zaman eyvAllah!" diyorum, "Buyursun gelsinler..."

"...ve” diyor “ bundan sonra seni kimse üzemeyecek, üzerinde bu çakıl taşları ile dolanacaksın sen var oldukça cam yanın korunacak..."

Cam olmanın en kötü yanı;
Ne saklayabilirsin içinden geçenleri,
Ne de saklanmak istersin.
O kadar sadedir ki hayat...
Öylece, olduğun gibi…
Yaradan’ın sana sunduğu tüm duruluğunla,
Ordasındır!
Seyredersin olanları, SESSİZ...
Budur seni besleyen özün,
En çokta o çizgiyi geçmekten utanırsın.

Kıyamadığım cam yanıma üzülsem mi, sevinsem mi (bir an) bilemiyorum! O bunu duyumsuyor olacak ki "Korkma diyor yine cam olacaksın, cam kalacaksın ama kırılmayacaksın... Artık camın kıymetli çakıl taşlarının bir araya gelmesiyle örülecek." "Korkma!" diyor, "Artık korkma... Sadece akışa teslim ol, O'na teslim ol ve hiç korkma! Şimdi aç gözlerini ve sana bahşedilen bu kıymetli taşları unutma."

Şu an uyanık mıyım, yoksa halen rüyada mı onun kararsızlığını yaşıyorum. Bu anlatılıp, paylaşılan bir rüya mı olmalıydı yoksa "Hayrolsun!" denilip, susulan mı onu da bilemiyorum; ama içimden bir ses hayrolacak diyor, hayırlı olacak!

Evet içimde kıymetli taşlar biriktiriyorum. Tam ortasından kırılıyor kristal şehirlerim. Yerine, kıymetli taşlarla bezeli sokaklar inşa ediyorum... Geniş avlulara sahip evler... Elimden tutuyor rüyamda bir insan ve halen parmaklarımın arasında sıcaklığını hissediyorum.