Ramazan ayının güzelliklerinden biri olsa gerek ki zihnimizde ve gönlümüzde birçok güzel kavram yeniden canlanıyor. Unuttuğumuz değerler, ertelediğimiz duygular, varlığını fark etmediğimiz insanlar ve daha niceleri.
Dinimizin emrettiği ibadetlerden olan zekat, vacip olan fitre sadakası ve bunun gibi çeşitli vesilelerle ihtiyaç sahiplerine yardımlarını ulaştırıyor hali vakti ve niyeti olanlar. Ve bu ibadetleri bu ayın feyzinden yararlanmak için özellikle ramazan ayı içerisinde gerçekleştirmeye dikkat ediyoruz biz Müslümanlar. Bu sayede görüyoruz ki insanlar ellerindeki maldan mülkten sadece dinimizin gerektirdiği kadar bile paylaşsa çok daha güzelleşecek şu dünya. Bazı siyasi ve ekonomik ütopyalar “herkesin eşit malı mülkü olsun”u savunurken herkes eşit olmasa da birbirimize yardım ettiğimiz, düşenin elinden tuttuğumuz, bu vesileyle birbirimize daha çok muhabbet duyduğumuz günlerin hayali daha güzel gelir bana.
Zamanımız ne yazık ki “benlik”lerin ön plana çıktığı bir zaman. Günümüz insanı tüm olayların ve hayatın merkezine kendisini ve çıkarını koyuyor. Bütün kişisel gelişim kitapları “sen şöylesin, sen aslansın, sen yaparsın, sen başarırsın, sen hak ediyorsun, başarmak için hiçbir engeli görmeyeceksin, her yolu deneyeceksin.” gibi enaniyetimizi ve hırsımızı körükleyen ve de dinimizle hiç alakası olmayan telkinatla yüklü. Hatta Yazar Bülent Akyürek bu kitapların cümlelerini “Şeytan’ın Ayetleri” diyerek tanımlıyor.
