Okuma konusu her dönemde sıkıntılı olmuştur. Bugün şikâyet ettiğimiz konuların evveline baktığımız zaman çağlar değişse de problem her daim süregelmiştir. Türkler ta Orta Asya bozkırlarında hayvancılıkla geçinen göçebe bir toplum oldukları için ilim, eğitim ve okuma konusu hep geri plana atılmıştır.
Anadolu’yu yurt edindikten sonra bile mesela Osmanlı devletinde eğitim konusu yine iki başlı olarak gerçekleşmiştir. Sarayda Enderun denilen bir yapı ve bunun dışında avamın medrese ile eğitilmeye çalışılması standarttan uzak bir yapı oluşturmuştur. Enderun da; sosyal bilimler, fen bilimleri, din bilimlerinin yanı sıra yabancı dil eğitimi ile zamanına göre çok üst düzeyde bir tedrisat var iken medreselerde Arapça bilmeyen hocaların Arapça ders vermeleri ile yetinmek zorundaydık. Enderun’da tebaaya ait azınlıklara ait yabancı çocuklar devşirilirken, medreselerde Türk çocukları eksik bilgilerle yetişmeye çalışıyorlardı.
Bunun yanında matbaanın icadından yaklaşık üç yüz sene sonra ülkemize girmiş olması da ayrı handikaptır. Geç girmiş olmasına rağmen gerekli ilgiyi görmemiş yılda yaklaşık bir kitap basılarak adeta eğitim konusuna tüy dikilmiştir. Kitabın lüks olarak görülmesi, el yazması kitapları yazanların işsiz kalma korkusu gibi nedenlerden dolayı matbaaya hak ettiği değer verilmemiştir. Böyle olunca da geniş kitlelerin okuması otomatik olarak köreltilmiştir.
