Sansürsüz Yazı

Yaşıyoruz öyle kıt kanaat kendi dünyamızda. Kimseye ahkam kesmeden, öyle üst perdelerden bakmadan.
 
Yapabildiklerimizi yapıyoruz elimizden geldiğince.
 
Ne fazlasını vaat edecek durumdayız, ne de güçlü görünmek gibi bir çabamız var. Bir gün yere yığılıp kalmayacağımızın garantisini de veremiyoruz. Biliyoruz yaşam denilen oyunun cilvelerini.
 
Bana bir öğretmen edasıyla anlatmaya çalışma hiçbir şeyi. Seni değil kendi sesimi duymaya dahi takatim kalmadı. Yapabiliyorsan çık ortaya yaşa gönlünce sevelim sayalım seni de.
 
Hata yap, ağla, pişmanlıkların arasında boğul, keşkelerin olsun, içine işleyen acılar, kararsızlıklar arasında sürüklendiğin seçimler. Gözyaşlarınla yastığını ıslattığın gecelerin olsun, sayısını bilmediğin izmaritler söndür bir balkon kenarında. Boğazını patlatırcasına bağırmak gelsin içinden, saç başa girip tekme tokat dövmek istediğin insanlar olsun. İntikam duygun için uyandığın sabahların, tek dostunu kendin bildiğin günlerin, kimseye eyvallahın olmadığı zamanların, yere sapasağlam bastığını hissettiğin anların.
 
Çıkıp gitmek istediğin yerlerden bahset, omzunda uyanmak istediğin sevgiliden. Adından başka bir şey bilmediğin memleketlere giderken camların buğusuna yanında götürdüğün pişmanlıkları yaz. Kaçtığın, anımsamak istemediğin yüzleri.
 
Bana öyle ahkâm kesen cümleler kuracaksan terk et kelimeleri. Göstereceksen en güzel elbiseler altında sakladığın yaralarını göster. En süslü kelimeler altında gizlenen gözyaşlarını.
 
Gel sansürsüz yaşayalım seninle. Ben çoğu yazdığımın üstünü çizmeyeyim. Sen yaralarını en cilalı tarafınla kapatma. Bize öğretilen gibi denize nazır bir restoranda yer ayırtıp, mutluluk maskelerimizle gitmeyelim süslenip püslenip. Yüzeysel konulardan konuşup mutluluk oyunları oynamayalım, verilen siparişler geldiğinde her zaman lüks restoranlarda yemek yiyor havası vermeye çalışmayalım.
 
Gel seninle sansürsüz yaşayalım.