Gelin Canlar Manyak Olalım...

Zehirli akrep gibi bir felsefe; "Bırakınız yapsınlar. Bırakınız etsinler ( geçsinler)" Akrep bizi sokmasına rağmen öldürmüyor. Bütün hayatımızı uyuşturuyor.   Belki de insanlığımızı elimizden alıyor. Kalplerinde vicdan yerine cüzdan taşıyanların insafsız hayat düsturu. Vatandaşına müşteri muamelesi yapan bu sistem bizi hızla kirletiyor dostlarım. Hırs, nefs ve piyasanın var olmasından beri bu kirlilik devam ediyor. Vicdan terazisinin bir kefesinde kendi kanla ölümle tekrar ettiren insanlık tarihini, bir kefesine de parayı koyarsak inanın o sembolik kağıt parçası daha ağır gelecektir. Para Hz. Ebubekir (r.a) gibi cömertler için cennet bileti, Ebu cehil gibi cimriler içinse cehennem biletidir. Bu yazı ukala ve iddialı bir sistem eleştirisi değil. Kalplerinde gönül taşıyanları vicdan hesaplaşmasına çağıran bir davetiyedir. Gayemiz içimizi terbiye edip ruhumuzdaki bilge ve cömert insana ulaşmanın yollarını araştırmaktır. Bu da paranın kirinden arınmakla yani parayı yakmakla gerçekleşir. Halk arasında manyak (maniyak) kelimesi para yakmak anlamına gelir. Yani cebindekilerin önemli bir kısmını ihtiyaç sahipleriyle paylaşmaktır. Bilge olmanın en önemli yolu cepten kaybetmeyi göze alıp, gönüldaş mutlu olmaktır. Bilgelerin yani manyakların karizması kendi yalnızlıklarınız mağaralarını ruhlarında inşa etmek yalnızlıklarını ancak diğer yalnızlarla (manyaklarla) paylaşmaktır. Soralım kendimize; günümüzde kaç tane bilge kaldı? Bizi hesaplaşmaya iten soru şudur;  Para nedir ve neden bizi esir almıştır? Para bürokratik ve sentetik bir kağıt parçasıdır. Bürokratik, çünkü mani sadece bakkallarda, marketlerde, AVM’lerde değil devlet dairelerinde bile değerli bir evraktır. (bedeldir) Tapu, noter ve kimlik işlemlerinde bile bu bürokratik bedeli devlet vatandaşına ödetir. Para sentetiktir. Çünkü bize dayattığı hayat doğal ve insani değildir. (cep telefonları, internet, pahalı ve markalı hayat ) bu sentetik illüzyon sayesinde mevcut sistem ilk önce yiyeceklerimizi içeceklerimizi pastörize edip kutulara sığdırdılar. Sonra duygularımızı pastörize edip antidepresanlara sığdırdılar. Adına da modern ve doğal hayat dediler. Gıdalarımızın genetiğiyle oynamaları yetmiyormuş gibi şimdi de ruhlarımızın genetiğiyle oynuyorlar. Bu sistemli ve sinsi vahşete direnmenin biricik yolu içimizdeki manyağı ve düşlerimizi diri tutmaktır.