Sevgili arkadaşım Âdem,
Nasılsın, iyi misin? İyi olmanı Cenab-ı Hak’tan diler; küçüklerinden ellerinden, büuyüklerin gözlerinden öperim. Sen mi kusurlusun, ben mi önemini kaybedecek kadar uzun bir süredir görüşemiyoruz. Hayat böyle bir şey işte. Akıp gidiyor. Buna akış diyenler hiç de yanılmıyor.
Görüşmediğimiz bunca uzun süredir benim hayatım çok farklı damarlarda, hayat denen nehrin kâh derin, kâh dar, kâh geniş, kâh daracık kollarında; kâh hızlı, kâh yavaş akıp durdu. Aslında hâlâ durmadı. Akmaya devam ediyor; akaduruyor. Şurası “gerçek” ki birisi bana “aka dur” demiş olmalı!
