Şiir ve şair kavramı edebiyat dünyamızın en nadide ikilisi olarak dünden bugüne var olma savaşını sürdürmeye devam ediyor. Dijital çağın getirdiği dönüşümle bu ikiliye olan ilgi yerlerde sürünüyor olsa da sonuç değişmeyecektir.
Geçmişte şiir dinletileri, şiir festivalleri yapılırken, bugün şiir kitapları 250 adet basılıyorsa geldiğimiz nokta vahimdir. Bu konuda kaygı duyan bir avuç insanın dışında kültür ve sanata yabancılaşmış olmamızın hiçbir mazereti olamaz.
Refah seviyesinin yüksek olduğu toplumlarda şiir bitmiştir. Çünkü şiirin malzemesi kelimelerdir, kelimelerin bir araya gelmesi içinde; duyguya, düşünceye ve estetiğe ihtiyaç vardır. Modernizmin dayatması olan; eşitlik, özgürlük ve kardeşlik, duyguyu yok etmiş, düşünceyi dumura uğratmış ve estetiği tarumar etmiştir. Özgülük adı altında her şey uç noktalarda yaşandığı için de gerçek aşk ortadan kalkmıştır. Bunun için de kelimelere sığınmaya da ihtiyaç kalmamıştır.
Geri kalmış toplumlarda şiir ve şair her daim popüler olmuştur. Öncelikle şiir yazmak için inanılmaz bir ortam mevcuttur. Savaş, acı, ıstırap, yoksulluk, töre, gelenek, toplum baskısı gibi sınırsız malzeme vardır. Bütün bu olumsuzluklar müthiş bir manevra alanı sunmaktadır.
