Hayatımızın en güzide zamanlarıdır, kapımızı çalan tevafuklar. Bunu idrak etmek hususi hissiyatı gerektirir. En buhran gecelerde gönlümüze inşirah beklerken Yaradan Rab’den, uğultulu bir sancı sarar göğsümüzü.
Tartışmanın doruğunu yaşarız ve çatlatırız ya tüm pencereleri. Nefes nefese dik yamaçları arşınlamışız adeta öyle bir yorgunluk ile ohh der, yaz ayında sonbahar yağmurunun, sakalımızdan, saçlarımızdan gerdanımıza akışının sürurunu yaşarız. Ve haykırırız göğe “Ey Tevafuk hoş gelmişsin sefa getirmişsin.”
