Gerçek yüzlerinin ortaya çıkmasından duydukları rahatsızlık onlarda agresif ve şizofrenik tavırlar oluşturmaya başladı.
Geçtiğimiz günlerde Birleşmiş Milletler’in Suriye özel temsilcisi Staffan De Mistura, bir gazetecinin Halep’te bombalanan hastaneler hakkındaki sorduğu soruya cevaben pis bir kahkaha atıyor. “İnsanlığının çöküş karesi” bu kahkahayla karşılaşan gazeteci olduğu yerde öylesine kalakalıyor.
Kahkaha atıyor çünkü Suriye’de her şey istedikleri gibi oluyor, neden kahkaha atmasın ki? Müslümanlar ölüyor, onlar binlerce kilometre uzaktan keyifle seyrediyorlar. Topraklarını sömürüyorlar, sömürdükleri bu toprakları sömürdükleri halkın kanlarıyla suluyorlar.
Suriyeli çocuk Ümran’ın acı içindeki sessizliği, dünyayı çepeçevre sarmalayan bir çığlığın ta kendisiydi. Lakin vicdan sahiplerinden başkası bu sesi duyamadı. Kalpleri körelmiş, taş kesilmiş esfele safilin ehli; Ümranların acısına Abdullahların, Aişelerin acılarını da eklediler ve eklemeye de devam ediyorlar.
Meselenin kahrolası reel politiği, siyasi doktrinleri bilmem ne bela uluslararası öğretileri vb. olduğunu bilmek hiç mi hiç önemli değil. Emperyalist zihniyete göre büyük devletlerin(!) -burası çok önemlidir- kendi toprakları dışında bir savaşa müdahil olması onun büyüklüğündedir. Dolayısıyla Suriye topraklarına mal bulmuş mağribi gibi saldıran bu zalimlerin asıl hedefleri kendi ülkelerini ve halklarını bir arada tutmak için motivasyonlu bir yönetim ortaya koymak. Bombalanan anaokulları, bombalanan hastaneler bu sebeple öldürülen bebekler, çocuklar, kadınlar hep bu adi hegemonya fikrinin yürütülmesi içindir.
Çok yakın bir zamanda hiçbir ahlaki değerin etkili olamadığı zalimin kahkahası katlettikleri bebeklerin çığlıklarına çarpıp kendisine geri dönecek. Müminlerin vicdanı atılan bombaları kahkaha ile açıklayanların ruhuna kasvet olacak…
Orhan Pekçetin / Diriliş Postası
