İlkbahardan itibaren gezici arıcılar (arıcılıkla geçinen vatandaşlarımız) arı kovanlarını, çadırlarını bir kamyona yükler ve Anadolu'da diyar diyar dolaşır, kendilerine göre çiçeği bol olan uygun yerler ararlar.
Çevredeki çiçek durumuna göre bazen uzun bazen kısa süreli konaklayarak "konar-göçer" bir hayat yaşarlar. Biz bu insanlarımızı ya karayolu güzergahında arabamızın/otobüsümüzün camından gördüğümüzde, ya da birilerinin çektiği / paylaştığı fotoğraflar sayesinde fark ederiz.
Uzaktan bakınca doğa ile iç içe ne güzel hayat gibi görünse de, arıcılık gerçekten çok zor ve zahmetli bir iştir. Arsızı, hırsızı, tabiat şartları, yerleşim yerlerinden uzakta, ıssız yerlerde konaklama mecburiyeti, daha nice zorluklarla geçen bir sezon. Sonrasında sağım ve balın pazara ulaştırılması....
Arıcılık konusunda burada uzun uzadıya bilgi vermek anlamsız. Çünkü internet ortamında fazlasıyla bilgi var.
Fotoğraflara gelince... 15.12.2018'de bir arkadaşımızın yakınının vefatı nedeniyle Terme'nin Söğütlü mahallesine gittik. Camide kılınan namazdan sonra defin için mezarlığa doğru giderken Ek'te gördüğünüz arı kovanları arasından geçtik. Binlerce arı kovanı... Tabi merak ettik; "bunların burada ne işi var?"
Cevap biraz hayret, biraz küçümseme, biraz dünyadan haberiniz yok mu edasıyla arıcılardan geldi; "yazın çiçekler açtığında Anadolu'nun kırlarında, bayırlarında, yaylalarında, güzlelerinde gördüğünüz arı kovanlarının kışı nerede geçirdiklerini hiç merak etmediniz mi? Burası arıların kışlağı işte. Kışı burada (alçak kesimde, nispeten sıcak ortamda) geçiriyoruz, ilkbaharla birlikte (karların erimesi ve çiçeklerin açmasını müteakip) kırsal alanlara dağılıyoruz".
Ben fotoğrafları paylaşayım da, yorumu size kalsın.
Prof. Dr. Cevdet YILMAZ
Ondokuz Mayıs Üniversitesi - Eğitim Fakültesi Türkçe Ve Sosyal Bilimler Eğitimi – Öğretim Üyesi
