İstiklâl Marşı, Millî Mücadele’de İslâm’ın bayraktarı olduğunu ve vatansız yaşanamayacağını ortaya koyan Türklerin ve bütün ümmetin vasfını anlatır: Ezan ve Hakk’a tapmak; bu mefhumlar Müslümanların fethettiği ve iskân olduğu yer mânasına gelen “vatan” anlayışı mânasına da gelir. Kemalist Cumhuriyetin gayesi ise seküler ve pozitivist ideolojiyle Allah’ın varlığını devlet ve toplum hayatından çeken devlet düzenidir.
İstiklâl Marşı’nda “Hakk” var, Cumhuriyette lâdinîlik…
“Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl!” ve “Şu ezanlar ki şehadetleri dînin temeli” mısralarında İslâm’ın yürürlükte olduğu vatandan bahsediliyor. Ehli bilir ki “Hak” kavramının iki mânası var. İlki, Allah mânasındadır, devlet ve millet O’nun (c.c) buyruklarına göre şekillenir ve değer kazanır. İkincisi, İslâmî adalet ve hukuk... Kemalist Cumhuriyet devleti laik ve pozitivist olduğu için “Hakk” kavramına dayanmaz.
Ezanda geçen “şehadet” “Eşhedü en la ilâhe illallah Eşhedü enne Muhammeden Resûlullah” mânasına gelmektedir. Cumhuriyetin kurucuları bu ulvî gayeye göre var olan devlet ve millet düzenini “redd-i miras” ettiği gibi, ezanın okunduğu câmileri bir müddet vazifesini yapmaktan cebren alıkoymuşlardır.
İstiklâl Marşı Hakk’a tapan milleti, cumhuriyet lâdinî ulusu…
İstiklâl Marşı İslâm’dan doğan milletin sesidir. Kemalist Cumhuriyet lâdinî ulus toplum yanlısıdır. Aralarında mahiyet farkı var. İstiklâl Marşı ile Atatürkçü Cumhuriyetin “millet” kavramına yükledikleri mâna aynı değil. Kemalist/Atatürkçü güruhun 28 Şubat darbesinde de İstiklâl Marşı’nın fikir ve ruhundan hazzetmediklerini, D. Mehmet Doğan’ın “Câmideki Şair Mehmed Âkif” kitabının “Laik Devlete laik bayrak, laik marş!” başlıklı yazısından (s.160) öğreniyoruz. Hülâsa olarak şunları söylüyor:
Laik devlete laik bayrak, laik marş gerek. Son günlerde İstiklâl Marşı’na yapılan saldırıların sonuca ulaşması hâlinde artık o devletin bayrağının ay yıldızlı al bayrak ve marşının kesinlikle İstiklâl Marşı olmaz. Eğer hedef böyle seçilmişse, bu harekâtı yönetenler alternatif bayrak ve alternatif marş da düşünmüş olmalıdırlar.
Adı geçen kitaptaki “İstiklâl Marşı’nı bırak, Cumhuriyet Marşı’na bak!” (s.162) başlıklı yazıda da İstiklâl Marşı’ndan Atatürkçü gençlik çıkmayacağını düşünen Atatürkçü yazarların görüşlerindeki çarpıklıklara yer veriliyor: “Atatürk ilkelerine bağlı bireyler yetiştirmek için Cumhuriyetin ruhuna uygun bir marş lâzım. Bu marşın Onuncu Yıl Marşı olabilir…”
