Sorular Tek Bir Kitaptan Gelecek

İnsanoğlu bu...

Canlı cansız bütün göstergeler, bütün deliller, yeryüzünde bulunan her şey, gökyüzünde var olanların tamamı Allah’ın varlığına ve birliğine delalet ederken şeytanın ileri sürdüğü bir yalana kanabiliyor insan. Bu yalanı diline dolayabiliyor ve bir hayat felsefesine dönüştürebiliyor. Peşinden bir ömür boyu seğirtebiliyor. Bu yalanın etrafında bir şehir, bu yalan çerçevesinde bir yuva, bu yalan ışığında bir düşünce devşirebiliyor kendine.

Yalan üzere kurgulanan yanlışları görev edinebiliyor kendine… Yazık ki ne yazık…

Dedim ya insanoğlu bu. Zatı alileri çok cahil ve çok da nankör bir varlık. Orta yerde o kadar doğru bulunmasına rağmen gidip yanlışı seçmesini henüz anlayabilmiş, kavrayabilmiş ve hakkaniyete uygun bir şekilde yorumlayabilmiş de değilim. Şeytanın yardımı olmadan tek başına bunu başarabileceğini hiç sanmıyorum.

O kadar akıllı değil insan…

Halbuki şeytan insan için, bir yanlışı süslemezse, püslemezse üstüne biraz da can alıcı bir gerçek sürmezse hiç kimseye yutturamaz elleriyle hazırladığı zehirli ilacını. Ancak o kadar bilgiye rağmen, o kadar delile rağmen insanın bunu bilemiyor, göremiyor olmasını cahillikten başka bir şeye yorumlanamaz.

Niye? 

Vahiyden uzak bir yaşamın içinde debelenip durduğu için… “Şüphesiz biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar onu yüklenmek istemediler, ondan çekindiler. Onu insan yüklendi. Çünkü o çok zalimdir, çok cahildir.” (Ahzap/72) Her şeyi öğreniyor ama sıra vahye geldiğinde yerinde çakılıp kalıyor. Ben anlamam, ben bilmem, ben okumam teranelerini sayıklayıp duruyor bir ömür boyu.

Dünyevi iş ve işlemleri kendim öğreneyim, paramı kendim kazanayım ancak uhrevi bilgileri de başkasına havale edeyim, onlar öğrensin benim yerime. Aklım o kadar basmaz demesi cahil ve zalim oluşunun ifadesi değil midir?

İslam dini tam anlamıyla bir yaşam ve tam anlamıyla bir düşünce programıdır. Evet, bu hayat proğramı insanlar içindir. Akılsız varlıklar bundan sorumlu değildir. Mesleği, geliri, cinsiyeti, dili, eğitimi ve kariyeri ne olursa olsun insanım diyen her varlık bu ilahi emirlerden günün birinde sorguya çekilecek.

Kur’an’a müradif kitaplar yazmak veya bir ömür bu kitapları okumak, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’e alternatif şahıslar edinmek veya bu şahısların önünde el pençe durmak, İslami emirlere rağmen yeni kural ve kaideler oluşturmak veya bunun için çalışmak kepazelikten başka bir şey olduğunu iddia etmek akılsızlıktır.

Kişinin din gibi bağlandığı, ayet gibi kabul ettiği, peygamber gibi tanıdığı, ibadet gibi yerine getirdiği kural ve kaideler ayağına dolanacak bir gün. Kişinin ayağına bağlanmış ve her an denizin dibine çeken bir demir yığınından farksız olacak bunlar.

Hesabı unutmuş, kitabı umursamıyor insan. Bir yol tutturmuş hızlı adımlarla ilerliyor. Ancak gidiş var dönüş yok bu serüvenin. Risk almaya değmeyen karanlık bir zaman kulvarında ilerliyoruz hep beraber.

Aklını kullandığını sanıyor, akıllı olduğunu iddia ediyor ancak kendisi gibi olan kişilerin peşinden seğirttiği için dönüp yaptıklarını, söylediklerini, yaşam edindiklerini Kur’an ve hadis penceresinden bir türlü sorgulayamıyor.

Aldanıyor mu, aldatılıyor mu belli değil. Ancak unutulmamalıdır ki insanın vereceği hesap gündem edindiği, peşinden seğirttiği, bir ömür adandığı meselelerden olacaktır.

Evet evet çok şaşkın. Hiç olmadığı kadar şaşkın. Günümüzün medeni(!) modern(!) eğitimli(!) ve diploma sahibi(!) insanları çok şaşkın. O kadar şaşkın ki gözlerinin önünde cereyan eden hadiseleri ayıklayamayacak, yorumlayamayacak kadar şaşkın.

Hz. Muhammed (s.a.v.)’e rahatlıkla; “O bir beşerdir.” diyebiliyor. Ancak nefes almaya muhtaç olan kimi insanlar için; “O bir beşerdir.” diyemiyor. Hatta üstadı için kullanılan “Beşerdir.” sözünü bir hakaret olarak algılıyor. Sanırım bazı kişileri ilah sıfatına haiz birer varlık olarak görmelerinden kaynaklanıyor bu durum.

İlim her insan üzerinde farzdır. (İbn Mace, Mukaddime, 17) İlimden kastımız da kuşkusuz İslam’dır. İlim belli bir branşa sahip insanlar için farz olan bir durum değildir. Çünkü branş sahibi olmak meslek edinmek demektir. Yoksa branşlaşmak Kur’an’ı ve sünneti es geçmek, bilmemek, okumamak veya öğrenmemek manasına gelmez.

Kişi Matematikçi, geometrici de olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Kişi Edebiyatçı, dil bilimci de olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Fizikçi de olsa, astronot da olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Biyolojici de olsa, laborant da olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Kimyacı da olsa, doktor da olsa, mühendis de olsa, mimar da olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Esnaf da olsa, zabıta da olsa, seyyar satıcı da olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Amir de olsa, memur da olsa, çoban da olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Çiftçi de olsa siyasetçi de olsa, hakim de olsa, savcı da olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Kişi fabrikatör de olsa, rektör de olsa, işçi de olsa, aşçı da olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Kişi ilahiyatçı da olsa, camide imam da olsa, medresede molla, okulda öğrenci, yolda şoför de olsa Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

İster erkek olsun ister kadın olsun, ister genç olsun ister yaşlı olsun, ister Türk olsun ister Kürt olsun, ister Arap, ister Acem olsun Kur’an ve sünneti bilmek ve yaşamak zorunda.

Ahirette sorgu, hesap ve kitap bu minvalde olacak. Ne diyordu Yüce Allah: “O kitap sana ve kavmine bir hatırlatmadır; yakında sorgulanacaksınız.” (zuhruf/44)

Allah’u Ekber!

O halde Kur’an ve sünnet sadece ilahiyatçıların, sadece hocaların, sadece mollaların, sadece müezzinlerin veya sadece diyanet personelinin işi değildir. Çünkü ahirette sadece ilahiyatçılar, sadece hocalar ve sadece mollalar hesaba çekilmeyecek. Ya da bir başka ifadeyle cennete sadece ilahiyatçılar, sadece hocalar ve sadece mollalar girmeyecek.

Bir de cehennem var… Ama ne yazık ki cehennem için de aynı durum geçerli…