Ramazan Hoca’nın Şehadeti

Yüreğim parçalandı, gözlerim donuklaştı, ağzım kurudu Ramazan Hoca’nın şehadet haberini duyduğumdan beri. Bu kadar mı etki eder insana hiç görmediğin, hiç konuşmadığın, hiç tanışmadığın, tokalaşmadığın veya kucaklaşmadığın bir kişinin bu dünyaya vedası? Belki garipliğiydi, belki doğruluğuydu, belki de kimsesizliğiydi, içtenliğiydi veya samimiyetiydi yüreğe dokunan. Nice kodaman kodaman insanların ölüm haberini duymuş fakat tınlamamış biri olarak ilk kez bir cinayetin bu denli yüreğime dokunduğunu söylersem yalan söylememiş olurum.

Hele, cuk diye yerli yerince oturtarak okuduğu o ayetler var ya... Tam bağlamında, tam kıvamında.

Ayetleri kıvırmadan, evirmeden, çevirmeden ve bağlamından koparmadan okursanız, İlahi emirleri dile getirirseniz birilerini mutlaka rahatsız edersiniz. Hele bir de ayetleri olması gerektiği vechiyle dile getirirseniz, ayetlere göre yapılacakları sıralarsanız, düşüncenin de İslami olmasının gerektiğinden dem vurursanız işte orada maalesef cinayet çıkıyor. Müşrik ve Münafık kesimin geçmişten getirdikleri bir alışkanlıklarıdır bu.

Müslümanların en garibine, en fakirine, en masumuna bile tahammülü yoktur küffarın, müşriklerin. “Dokuzlu çete” Hz Salih (a.s.)’in devesinin ayaklarını kestikleri gibi bıçakladılar garibimin kalbini. Bu cinayetin yanlışlıkla mı işlendiği yoksa kasıtlı olarak mı sevk ve idare edildiğini de hep beraber ileride göreceğiz.

Dünya; Cennet olan bir yer değil, Cennetin kazanıldığı bir yerdir. Kur’an ve Sünnet ile yol yürümeyenlerin kiminle yol yürüdüklerinin hiçbir önemi yoktur. Kur’an ve Sünnetten uzaklaşanlar önlerine serpilen yanlışları konuşmaktan doğruları dile getirmeye fırsat ve ortam bulamadıklarını itiraf etmeliyim. Oyalandıkça oyalandılar. Bübürlendikçe böbürlendiler. “Çoklukla övünmek sizi, kabirlere varıncaya (ölünceye) kadar oyaladı.” (Tekasür/1-2)

Ramazan Hoca’nın şehadeti bize; Laiklik dinine göre bir hayat sürüp İslam dinine göre bir sonuç beklemenin akıl karı olmadığı gerçeğini bir kez daha öğretmiş oldu. Bir çok şahıstan laik düzenin kanun ve kurallarını takmayan biri diye eleştiriler yükselmeye başladı. Aynı kişilerin laiklik üzeriden Müslümanları etiketlemeye meraklı olduklarını da görmüş olduk! Belki iş gördüğü için etiketlemeyi çok seviyorlar, belki de yanlışlarına onay vermediği için muhalif görünen herkesi etiketleyerek kendilerini temize çıkarmaya, ak pak kılmaya çalışıyorlar. Ölümden sonra Kur’an’a göre hesaba çekilirken bu soruların tamamı ortaya çıkacak.

Kendisi gibi düşünmeyen, insanların ortaya serdiği kural ve kaidelere baş kaldıran insanların alnına etiketi yapıştırmak çok kolay. Son dönemde iş gören etiket ise; “O bir Vahhabi.” etiketi oldu. Çok popüler, çok iş gören, çok da revaçta olan bir etiket...

Boğazına kadar battığı, her gün hizmet ettiği şirk düzenine, aleni işlediği günahlarına imza atmadığı için mi Ramazan Hoca Vahhabi? Sana göre, buna göre, ona göre değil, ayet ve hadislere göre Ramazan Hoca’yı yargılayın.

Aklı esir alınmış, zihni dumura uğramış bir kişinin; ellerinin, ayaklarının ve çenesinin özgürce çalışıyor olmasının hiçbir önemi yoktur. Bilakis, faydadan ziyade zarara sebebiyet verir sahibine. En büyük zararı da kendi yanlışlarının üstü örtülmesi için başkasına ait doğruların ortaya çıkmasını engellemekle olur.

Şu konuyu da açıklamakta fayda var.

Ramazan Hoca’nın şehadetinden sonra bir çok Müslüman, kısasın önemine değinen yazılar yazmaya, bu konudaki fikirlerini dile getirmeye, istek ve arzularını seslendirmeye başladılar.

Unutmamak gerekir ki İslam bir bütündür. Bir hükmün eksikliği diğer hükümlerin etkisini yitirmesine sebebiyet verebilir.

Evet; “Ey akıl sahipleri! Kısasta sizin için hayat vardır. Umulur ki (bu hükme uyarak) korunursunuz.” (Bakara/179) ayeti son derece önemlidir. Dikkatli olmakta fayda vardır; kısas uygulama ile öldürme cezasını vermeyi birbirine karıştırmamak gerekir. Bunlar birbirinden farklı iki ayrı konudur. Biri Allah’ın emridir diğeri de beşerin istekleridir.

Kısas; İslam’ın açık ve net bir şekilde devlet eliyle uygulanması gereken bir emirdir. İdam etmek ise beşeri düzenlerin kendi sistemlerini ayakta tutmak, sosyal hayatlarını sevk ve idare etmek, zorbalıklarını sürdürmek üzere ihdas ettikleri bir kuraldır. Mesela ABD’de bazı suçlar için idam cezası uygulanıyor. Biz bu idam cezasının uygulanmasına “Kısas” demeyiz, diyemeyiz. ABD’de mevcut uygulama Allah’ın istediği bir uygulama yani “Kısas” farizası değildir. Devlet eliyle uygulanması gereken “Kısas” uygulaması tam anlamıyla şeriatın kendisidir. Şeriat bir bütündür, asla parçalanamaz. İçkiyi serbest bırakan bir sistem içkili bir insanın adam öldürmesine idam cezası verebilir ama kısas uygulayamaz.

Allah’ın cari olmasını istediği hükümler parçalandığında, biri ya da birkaçı uygulamadan kaldırıldığında şeriatın insanlar üstündeki etkisi her geçen gün biraz daha azalır ve nihayetinde yok olur. Günümüz dünya arenasında laik düzenlerin, kendilerine zarar vermediği İslam’ın kimi emirlerine izin verdiklerini göz önüne getirdiğimiz vakit bu dediklerimizin daha net olarak anlaşılacağını söyleyebilirim. Hatta bu durum gagası kesilen, kanatları yolunan, ayaklarına pranga vurulan, tüyleri yolunan bir kuşa uçmasını istemeye benzer. Uçamayan kuşa bakıp uygulanamayan İslam’i hükümleri değerlendirmeye kalkışarak; “İslam buysa ben bu İslam’ı istemiyorum.” dediklerine de şahit olmaktayız her gün. İslam’ın emir ve yasakları tümüyle uygulandığında insan üzerinde etki eder.

O halde bir ülkede İslam ahkamının tamamı (Şeriat) uygulanmalı. Yoksa parça pürçük bir uygulama zavallı kesimleri(!) idam ile kısası birbirine karıştırmaya sevk ederek ABD’de uygulanan idam cezasının Allah’ın bir emri olduğunu söyleme cesaretine dahi sevk edebilir. Daha kötüsü ABD’yi idam cezasının uygulanmasından mütevellit “İslam Memleketi” diye de tarif etmeye kalkışabilir.

Allah Muhafaza!