İnsanları iyilikle anmak ve hatırlamak, hayrına konuşmak kadar güzel huy yoktur. Her insan hayatta iken öldükten sonra iyi anılmak ve hatırlanmak ister, insan hayırla anılmayı sever. Kim iyi biri olarak hatırlanmak ve anılmak istemez ki. İnsan iyi anış ve kötü anışlarının karşılığını dünyada ve ahirette, mutlaka görür. Öldükten sonra bıraktığımız en değerli miras, mal ve mülk değil, iyilikle anılmak ve hatırlanmaktır. Bizi bu dünyada kim iyilikle anarsa dünyada iyilikle anılsın..
İyilikle anmayı ahlak haline getirenleri Hakkın katında iyilikle anılır..Halkı nasıl anıyor ve hatırlıyorsak halkda bizi öyle anar. İyilikle anmayı sevenler, kimseyi kötülükle anmazlar.Kişileri iyilikle anış onlar için yapılan bir duadır. İyi anış sahibleri bu davranışı Allah için yapar gösteriş olsun diye yapmazlar. Bir kimse, bir kimse hakkında iyi söylerse o hayır, o iyilik, kendisinedir. Halka ne yapıyorsak, halkı nasıl hayırla, şerle anıyorsak hepsi de dönüp bize gelir..
Hayatta yahut ölü iken yapılan her iyi anış düşmanlığı değil dostluğu muhabbeti ve sevgiyi arttırır. İnsan ölse dahi ailesi efradı tarafından sevgisinin artmasına sebeb olur. Sevimli ve güzel karşılanmaya yol açar. Hele bir kişi hiç ummadığı bir tarafdan iyilikle anıldığını duyduğunda ki sevincini bir düşünün. Kalbinde doğan o tatlılık içindeki nefreti birden sevince dönüştürür. .İnsanlara karşı bakışını değiştirir anlayışını değiştirir.
Aksi halde yapılan her kötü anış düşmanlığı kini ve nefreti dahada arttırır. Kötü anış kötülüğü getirir düşmanlığı arttırır. Kimsenin nefretini kazanmaktansa sevgisini ve saygısını kazanmak iyi insanın özelliğidir. İnanan insana bu huy peygamberlik damarından imanla gelir. Efendimizede rabbinden verilmiştir. İnsandaki iyi anış huyu övülmüş mubarek bir huydur. Etrafına mahallesine ailesine herkese güzellik eminlik işiği saçar.
Hayır önce iyilikle anışla başlar akabinde kendine doğru insanı çeker. Ne kötüdür herkesi düşmanca anmak. Düşmanların kötü hayalleriyle gece gündüz korku ile yaşamak..Kötü anış sahibleri kendini daralttığı gibi her ortamı meclisi daraltır.Herkesi kendinden bıktırır. Huzur vermez ve bulmaz olan bu kötü anış çok kötü bir huydur. İnsanlık o kötü huylunun mahallesinden geçer nede o yüzünü görmeyi ister. Herkes ondan kaçar. Ne huyunu sever nede suyuna gider.
İyiliği anış iyilikleri uyandırır çağırır.. İyilik ordularını teyakkuz haline getirir çoğaltır. Kötü anışda kötülüğü çağırır kötülükleri artırır. Kötülük ordularını teyakkuz haline getirir. Her iki anış kendi ordularını uyandırır. İyilikle anmayı ahlak haline getirmek şarttır. Sen yinede herkesi iyilikle an, kötülükle anmaki şeytan hased ve fitne ordularını kötü anışınla beslemesin.
Doğru insanın kalbine doğru şeyler doğar. Aklına ise doğru düşünceler güzel fikirler gelir. Doğru olmayan insanın kalbine de doğru olmayan şeyler akar. Aklına ise doğru ve güzel olmayan fikirler düşünceler gelir.Melekler ve şeytanlar bu düşünceleri insana ilham ederler. Akıllı ve iyi insan kaynağın hangisi olduğunu bilir.İyiyi kötüyü tanır birbirinden ayırır..
Ölcümüz apacık küfretmedikce ve şirk koşmadıkca insanlığa savaş acmadıkca kimseye kötü gözle bakmamak iyi gözle bakmak sulh ile bakmak gerekir. Davranışlarımızda aşırı gitmek bize yasaklanmıştır.. İnsandan varlığa rahmet gözüyle bakabilme olgunluğuna gelmesi istenir.
Anışların en yücesi ve en güzeli Hakkı anıştır. En iyi anışlar hakkın katına yükselir. Onun katına ancak en güzel ve iyi anışlar varır. Allahı güzellikle onun sevdiği kelimelerle anmak her mümine farzdır. Sen Hakkı nasıl anıyorsan Hakda seni öyle anar ölçüsü bize verilmiştir. Alemlerin rabbi olan Allah cc ''Kulum beni andıkça ben onunla beraberim''. Buyurmuştur