Budan 15yıl önceydi “memurlar.biz” adlı bir site yazarlar arasında makale yarışması düzenlemişti. Ben “vatandaş yetiştir, rahat et” başlıklı bir makale ile yarışmaya katılmıştı. Makalem 150 eser arasında birinci oldu. İçerik itibariyle talim terbiyenin önemine vurgu yapmıştım.
Maalesef eğitim öğretim müfredatımız iyi insan yetiştirmeye müsait değildir.
Bir ara Alman eğitimi üzerinde bir araştırmama olmuştu. Onlarda mecburi eğitin 9 yıldır. Bu süre içinde dört tane mecburi ders var, onun dışında istediğiniz dersi seçiyorsunuz.
Alam Dili,
Alman dini,
Alman Kültürü,
Alman tarihi.
İşte 9 yıl bu ortak dersleri alan bir Alman vatandaşı da “Alman gibi Alman” oluyor.
Benim eğitim öğretimin bu dört dersle de kavgalı.12 yıl mecburi eğitimden sonra çoğu kendini dahi idare edemeyen kuru kalabalık yetiştiriyor.
Meğerse birileri eğitim öğretimizi kontrol altında tutuyor da haberimiz yokmuş.
13 Mart 1950 tarihinde kabul edilip, 18 Mart 1950 tarihli Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 5596 sayılı “Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Amerika Birleşik Devletleri Hükümeti arasında imza edilen Anlaşma gereğince temin edilen paraların kullanılmasına dair Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile ABD arasında imzalanan anlaşmanın onanması hakkında Kanun” bize ışık tutabilir. Kamuoyunda Fulbright anlaşması olarak bilinen anlaşma bu şekilde başlıyor...
Bu kanun birinci maddesinde, bu kanunun 27 Şubat 1946 tarihinde Kahire’de imzalanan anlaşma gereği temin edilen paraların kullanılmasına dair 27 Aralık 1949 tarihinde Ankara’da imzalanan anlaşmanın onanmasına dair kanun olduğu hususu düzenlenmiştir.27 Şubat 1946 tarihinde Kahire’de imzalanan anlaşma ve buna bağlı olarak 27 Aralık 1949 tarihinde Ankara’da imzalanan anlaşmanın hangi düzenlemeleri yaptığını bilmemiz gerekir.
Komisyonu Türkiye ve ABD’nin finanse edeceği belirtilir. Yani, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının bursla ABD’ye gönderilmesi ve bunların tüm masraflarının karşılanması, (BİR ÖĞRENCİNİN MALİYETİ EN AZ 50BİN USD) ABD vatandaşlarının bursla Türkiye’ye getirilmesi ve onların tüm masraflarının karşılanması gibi, bu maskeyle masum gözükebilmektedir.
27 Şubat 1946 tarihinde Kahire'de imza olunan kredi anlaşmasının geri ödemelerinde ödenecek miktarın bir kısmı Türkiye Merkez Bankasında hususi bir hesaba yatırılacak ve bu paralar sözleşmedeki ifade ile “diğer maksatlar meyanında kültür, eğitim ve insani gayeler için kullanılabileceği” hükme bağlanmıştır. Yani, bize kredi olarak verdikleri paranın geri ödemesi ile “diğer maksatlar” dışında, bizim çocuklarımızı kendi ülkelerinde bursla okutarak iki şekilde kazanç elde ettikleri görülmektedir.. KENDİ PARAMIZLA ÜLKEMİZE DÜŞMAN MANKURTLAR casuslar YETİŞTİRİYORUZ...
Bursla tahsili desteklenecek olan öğrencileri anlaşmanın 5. Maddesine göre; komisyon belirler. “Komisyon, dördü Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı ve dördü Amerika Birleşik Devletleri vatandaşı olmak üzere sekiz azadan müteşekkil bulunacaktır.” Adalet maskesiyle sömürü gizlenmektedir.
Ancak anlaşmanın en önemli noktası devam eden cümle şu şekildedir:
“Bunlara ilâveten Amerika'nın Türkiye'deki diplomatik heyetinin başı Büyükelçi- «Misyon Şefi» adıyla Komisyonun fahrî başkanı olacaktır. Reyler eşit çıktığında başkanın dediği olur...”
7. maddede ABD Dışişleri bakanlığının tayin edeceği şekilde her yıl rapor tanzimini düzenlemiştir.
10. maddede ise “Amerika Birleşik Devletleri Dışişleri Bakanı, tensip ettiği takdirde, komisyonun her husustaki kararlarını gözden geçirebilir” hükmü getirilmiştir.
Toparlayıp özetleyeyim; bizim ülkemizden diğer ülkeye gidecek öğrencileri, diğer ülkeden bizim ülkemize gelecek öğrencileri tespit eden bir komisyonun 4 yabancı üyesi, bu komisyonun fahri (!) başkanının yabancı ülkeden olması ve bu komisyonun yabancı ülkeye her yıl rapor vermesi (casusluk faaliyeti) yabancı ülke dışişleri bakanının komisyonunu her husustaki kararını gözden geçirme yetkisine sahip olması bir sömürgecilik değil midir?
Fulbright anlaşmasının sadece burslu öğrenci değişimi ile ilgili olmadığı, milli olmayan eğitimin tüm sahalarını kapsadığı hususunu dikkate sunalım.
“Bu anlaşmayla, Milli Eğitim Bakanlığı’nda bugün çalışmalarını "etkin” bir biçimde sürdüren, personel politikalarından ders programlarına, pek çok konuda stratejik kararlar önerebilen, "Milli Eğitimi Geliştirme” adlı bir komisyon vardır. 1994 yılından beri 60 personeli olan bu komisyonda çalışanların üçte ikisi Amerikalıdır.”
Komisyonun, Türk ve Amerikan halkları arasında eğitim ve kültürel değişim yoluyla ortak bir anlayış geliştirmek için kurulduğu iddia edilir.
Komisyonun bütçesi 1949 yılındaki kuruluşu itibariyle, Türk ve Amerikan Hükümetleri tarafından ortaklaşa oluşturulmaktadır. Türkiye Fulbright Eğitim Komisyonu, kurulduğundan bu yana yaklaşık 6.500 Türk ve Amerikalı öğrenci ile akademisyene burs olanağı sağlamıştır. Fulbright mezunu Türk öğrenci ve öğretim üyeleri, ABD’deki çalışmalarını tamamladıktan sonra Türkiye’ye dönerek cumhurbaşkanı, başbakan, bakan, işadamı maskesiyle Amerika için faydalı çalışmalar yapmaktadırlar. Türkiye’ye gelen Amerikalı akademisyenler de, çeşitli dallarda gerçekleştirdikleri araştırmalar ve aldıkları eğitim ile alanlarına önemli katkılarda bulunmaktadırlar. Programlarını tamamlayıp ülkelerine dönen Fulbrightlılar, görev aldıkları önemli pozisyonlarda, Türkiye ile bağlarını sürdürerek, Fulbright’ın amacını uygulamış ve gerçekleştirmiş olmaktadırlar.
Dolayısıyla Amerikanın bu sinsi planını bazmanın zamanı geldi de geçiyor.
Arz ederim.